تحقیق در مورد حمایت آمریگا از عراق در جنگ با ایران 9 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل : .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 9 صفحه

قسمتی از متن .doc :

حمایت آمریکا از عراق در جنگ با ایران

ویلیام کیسی مدیر سیا شخصاً مسئولیت نظارت بر اطمینان از این امر را بر عهده داشت که عراق به اندازه کافی مهمات، تجهیزات و تسلیحات داشته باشد تا در جنگ با ایران شکست نخورد جوزف کی و آلکس لفبوربا وجودی که دولت آمریکا عراق را به تهاجم به ایران در سال ۱۹۸۰ تشویق کرده بود، در ابتدا رسماً موضع بی طرفی اتخاذ کرد. واشنگتن راضی بود تا زمانی که عراق دست بالا را داشت یا دو کشور درگیر خونریزی دوجانبه بودند، جنگ ادامه یابد. فروش اسلحه از طریق طرف های سوم به دو کشور تسهیل شد، هر چند که قدرت های اصلی به طور رسمی دو طرف مخاصم را تحریم تسلیحاتی کرده بودند.با این حال، در سال ۱۹۸۲ تدریجاً ورق به نفع ایران برمی گشت. نیروهای نظامی ایران نیروی مهاجم اولیه عراق را از ایران بیرون رانده و از تابستان دست به یک رشته ضد حمله در خاک عراق در حوالی بصره زده بودند. ناتوانی عراق در صدور نفت از طریق خلیج فارس، این کشور را در معرض فروپاشی اقتصادی قرار داده بود. به علاوه عملیات نظامی عراق که به خرید گسترده سلاح از خارج متکی بود، مختل شده بود. عراق سلاح های غربی را از طریق اروپا و سلاح های روسی را از طریق مصر دریافت می کرد و این امر با تأیید تلویحی آمریکا صورت می گرفت.آمریکا پیروزی ایران را تهدیدی جدی برای ثبات منطقه و عرضه نفت آمریکا می دانست.هاوارد تیچر، کارمند سابق شورای امنیت ملی آمریکا و دولت ریگان در سال ۱۹۹۵ شهادت داد دولت آمریکا در سال ۱۹۸۲ در پی دستور کاخ سفید، کمک محرمانه به عراق را سیاست خود ساخته بود. تیچر گفت: «ریگان با صدور بخشنامه تصمیم امنیت ملی در ماه ژوئن سال ،۱۹۸۲ به این امور رسمیت بخشید ... ویلیام کیسی مدیر سیا شخصاً مسئولیت نظارت بر اطمینان از این امر را بر عهده داشت که عراق به اندازه کافی مهمات، تجهیزات و تسلیحات داشته باشد تا در جنگ با ایران شکست نخورد. پس از صدور بخشنامه یاد شده، آمریکا با اعطای میلیاردها دلار اعتبار، ارائه اطلاعات نظامی به عراقی ها و نظارت دقیق بر فروش اسلحه از طریق کشورهای ثالث به عراق مراقب آن بود تا این کشور تسلیحات مورد نیاز را داشته باشد.»دولت ریگان تصمیم گرفت عراق را از فهرست کشورهای حامی تروریسم حذف کند تا راه برای حمایت از عراق هموار شود. این فهرست را کارتر جهت توجیه تحریم اقتصادی کشورهایی که به نوعی با منافع آمریکا مخالفت کرده بودند، ایجاد کرده بود. پس از خروج عراق از فهرست، این کشور واجد شرایط دریافت وام از مؤسسات دولتی آمریکا مانند بانک صادرات- واردات شد.در تاریخ ۸ اکتبر ،۱۹۸۳ دو تن از مقامات وزارت خارجه آمریکا به نام های نیکولاس ولیوتس و جانتان هاو در سندی که برای لارنس ایگل برگر که در آن زمان معاون دستیار وزیر خارجه در امور سیاسی بود، دلایل کنار گذاشتن سیاست بی طرفی را از سوی آمریکا تشریح کردند. این سند موضع بی طرفی سابق آمریکا را این گونه تشریح کردند: «تا به حال این سیاست اهداف و منافع ما را برآورده کرد است. این سیاست باعث شده است:

از درگیری مستقیم با قدرت زیاد احتراز شود.

از گسترش جنگ به فرای قلمرو جنگ آوران و تهدید عرضه نفت خلیج فارس جلوگیری شود.

به بن بست نظامی موجود کمک کرده است

امکان ایجاد رابطه با ایران را در آینده در عین کاهش احتمال گسترش نفوذ شوروی حفظ کرده است.»

براساس این سند، با وجودی که جنگ پیشتر به نفع آمریکا بود، «از طریق محدودسازی نفوذ شوروی و تضعیف و ایجاد تفرقه در منطقه»، این خطر وجود داشت که جنگ تشدید شود و وضعیت موجود را در منطقه بر هم بزند. ولیوتس و هاو نوشتند به نظر می رسد راهبرد ایران دایر بر ساقط کردن سیاسی حکومت عراق از طریق فرسایش نظامی به همراه فشار اقتصادی تدریجاً اثر بخش شده است. در این گزارش توصیه شده ضمن حفظ موضع کلی بی طرفی، گرایشی سنجیده به سمت عراق در پیش گرفته شود تا امکان مخالفت در آمریکا کاهش یابد و امکان بهبود روابط با ایران حفظ شود.کاربرد سلاح های شیمیاییروز ۲۲ اکتبر ۱۹۸۳ ایران اعلام کرد عراق از سلاح های شیمیایی استفاده کرده است که نقض پروتکل ۱۹۲۵ ژنو است و ایران، عراق و آمریکا از امضا کنندگان آن هستند. به طور علنی، دولت آمریکا این موضع را اتخاذ کرد که اطلاعات کافی جهت تأیید استفاده عراق از سلاح های شیمیایی ندارد. اما در خفا، مقامات دولت آمریکا در این امر هیچ تردیدی نداشتند. مشکل اصلی برای آنان این بود که ضمن تقویت بنیه نظامی عراق، ظاهراً متعهد به پروتکل ژنو باقی بمانند. واشنگتن از آن بیم داشت که اگر علناً به عراق اجازه استفاده از سلاح های شیمیایی را بدهد، سایر کشورها از جمله شوروی در جنگ با مجاهدین افغان از سلاح های شیمیایی استفاده کنند.گزارش وزارت خارجه آمریکا در تاریخ ۱۰ اکتبر ،۱۹۸۳ آگاهی آمریکا را از کاربرد سلاح های شیمیایی توسط عراق توضیح می دهد: «عراق در جولای ،۱۹۸۲ از گاز اشک آور و تحریک کننده های پوست به طور مؤثر علیه سربازان ایرانی استفاده کرد. در اکتبر ،۱۹۸۲ افسران ناشناس خارجی به دستور صدام حسین سلاح های شیمیایی مرگبار را در منطقه مندلی به کار گرفتند. در جولای و آگوست ،۱۹۸۳ عراقی ها از یک عامل شیمیایی با آثار مرگبار علیه سربازان ایرانی در حاج عمران و بعد علیه کردها استفاده کردند.»در تمام مدت مقامات دولت ریگان کاربرد سلاح های شیمیایی توسط عراق را مشکل زا می دانستند، چرا که مجبور بودند مواضعی اتخاذ کنند که با سیاست آن ناهمخوان بود.نخستین سفر رامسفلد به بغدادبه رغم تلاش برای رفع مشکلات ناشی از استفاده عراق از سلاح های شیمیایی، دولت آمریکا همچنان روابط نزدیک را با عراق پیگیری می کرد. در دسامبر ،۱۹۸۳ دونالد رامسفلد که در آن زمان رئیس شرکت دارویی سرل بود، در مقام فرستاده ویژه ریگان در امور خاورمیانه به بغداد گسیل شد. رامسفلد روز ۱۹ دسامبر با طارق عزیز وزیر خارجه عراق و۲۰ دسامبر با صدام حسین دیدار کرد. براساس گزارش بخش حفاظت منافع آمریکا در بغداد، یک هدف عمده در دیدار با صدام آغاز گفت وگو و ایجاد رابطه شخصی بود. در این دیدار رامسفلد بر رابطه شخصی نزدیک خود با ریگان تأکید کرد. در میان